woensdag 8 juli 2015

Slowcooker en fruitvliegjes

Ik was gisteren jarig en voor mijn verjaardag heb ik iets gekregen wat al heel lang op mijn verlanglijstje staat, een slow cooker. Graag had ik deze vandaag op mijn vrije dag uitgeprobeerd maar ik word afgeleid door een fruitvliegjes kolonie die zijn weg van de algemene keuken naar mijn studio heeft gevonden. Grrrr. Ik heb al twee bakjes met witte wijnazijn staan maar ze willen nog niet verdrinken. Nog een of twee dagen afwachten denk ik, want er ligt verder niets van eten in mijn kamer. Ach, ik leid me zelf maar weer af met het verder haken aan een van mijn herfstcollen

dinsdag 30 juni 2015

Geen reuma, maar...

Sinds 5 mei heb ik heel veel pijn. Het begon met een migraine en vervolgde zich met een afschuwelijke pijn in mijn benen en uiteindelijk overal pijn. Na wat tijd bij een reumatoloog uitgekomen en vandaag uitslag van bloedonderzoeken gehad. Ik heb geen aantoonbare reuma in mijn bloed. Wel zijn mijn aanhechtingspunten ontstoken/overbelast, is er hielspoorvorming in mijn beide voeten en ga ik door een pijnperiode. Daar kan ik het dus weer mee doen. Ik sukkel van de ene ziekte, allergie en burnout naar de andere en volgens mij wil mijn onbewuste me op deze manier vertellen dat ik mijn leven heel anders aan moet gaan pakken want anders ga ik er aan onder door. Maar hoe doe je dat wanneer je alle nieuwe stappen in je leven eng vindt en vooral bezig bent met wat anderen van bepaalde zaken vinden en dat je niet met je eigen geluk bezig bent. Het wordt eens tijd om de komende periode goed na te denken en vooral aan mezelf te denken. Het voelt zo egoistisch maar het kan zo langzaamaan niet anders. Wil ik ooit een goed leven hebben dan ben ik dit aan mezelf verplicht.

zondag 28 juni 2015

Iets meer dan een jaar later

Burn out kwam er helemaal en dan maar toegelaten. Het deed pijn, het was zwaar maar het gaat steeds beter. Zweed leeft nog steeds in Zweden maar in april van dit jaar hebben we ons hondenkind in moeten laten slapen. Hij had teveel pijn door zijn heupen en op het moment net voor het inslapen bleek dat hij ook hartruis had. We hebben de juiste beslissing genomen en Harry heeft geen pijn meer maar we missen hem zo.
Ik woon op dit moment in een kleine studio van 31 vierkante meter in het centrum van Nijmegen en alles begint eindelijk normaal te worden. Vanaf nu begint het aflossen en kan ik weer verder.

woensdag 12 maart 2014

Grote beslissingen - veel gevolgen

Op maandag en vandaag heb ik uitgesproken dat ik veel te lang stil heb gehouden en wat waarschijnlijk er langer voor gezorgd heeft dat ik met mijn burnout ben blijven zitten en deze steeds intensiever werd. Voor mijn huwelijk met mijn Zweed ben ik een keer eerder verloofd geweest. In een tijd dat ik makkelijker om te praten was, veel te veel voor een ander over had en over mijn grenzen heen ben gegaan. Emotioneel en financieel. Met dat emotionele ben ik de afgelopen vijf jaar hard bezig geweest en dat komt wel goed. En financieel was het vechten de bierkaai en me vooral verstoppen. En vooral gedaan alsof ik het allemaal zelf wel op kon lossen. Dat kon niet en zou ook niet gaan wanneer ik zo door was blijven gaan. Het kon niet meer. Door alle schulden kwam ik constant geld tekort en doordat ik door ziekte niet meer alle toeslaguren kon werken bleef er geen geld meer over voor de gewone dingen. Uiteindelijk wordt je moe en ziek door dit soort gedoe en heb ik samen met mijn man een besluit moeten nemen.
Zweed gaat met ons hondenkind aan het einde van volgende week terug naar Zweden. Daar kan hij bij zijn ouders gaan wonen. En ik ga op zoek naar een kamer in Nijmegen, dicht bij mijn werk. Er gaan heel veel vaste lasten wegvallen daardoor. Daarnaast een regeling met mijn ouders getroffen zodat ik even adempauze heb in het terugbetalen in wat schulden die ik bij hen heb. Mijn ouders weten het dus nu en ik geloof dat dat het laatste grote geheim was dat ik voor hen had. Het is bevrijdend om dat niet meer geheim te moeten houden, het beinvloede mijn hele doen en laten. Mijn gevecht is nu niet ineens over, ik moet nog heel veel regelen, veel afbetalen en met zaken aan de gang. Maar het geheim, dat heeft me niet langer in zijn macht. Het geheim is weg, ik hoef niets meer te verbergen en mag gewoon aan de slag. Dus de komende drie, vier jaar zal ik hier vaak langskomen, om mezelf te helpen. En misschien om aan anderen te laten zien dat het kan, dat je je leven om kunt draaien en dat het bevrijdend kan zijn om eerlijk te zijn. Ja ik was dom om de eerste de beste vent te vertrouwen, ja ik was dom om geen grenzen te stellen. Ik was dom om hem op zijn mooie donkerbruine ogen te geloven. Maar ik was vooral dommer om de strijd alleen te willen strijden en niet vanaf het begin mijn problemen en angsten met anderen te delen. Dat is over.

Mijn geluk, ik ga ze zo missen wanneer ze in Zweden zijn
 Niet happy, maar ik ga er tegen aan

zondag 26 januari 2014

Cal week 4 en babydekentje


De toeren van week 4 voor de Cal weer klaar, per ongeluk wat stokjes gemaakt waar vasten moeten dus je kunt een opening op wat plekken zien, heb nog een week om te besluiten of ik dat uit wil halen of niet. Gisteren een verzoek gekregen van mijn nichtje of ik een dekentje wil maken voor de wieg van haar kleindochter, heb al een blok gemaakt van ongeveer 35 centimeter, er gaan er nog vijf volgend in die kleuren en dan maak ik ze aan elkaar, twee raden eromheen en dan klaar

woensdag 22 januari 2014

Deze sprei gaat wat sneller

Van de week inspiratie gekregen om een nieuwe sprei te haken door een lid van een haakgroep in Facebook. Heel simpel, gewoon een giga lange ketting van lossen opgezet en toen maar drie stokjes, twee lossen gaan haken. Ik kwam helemaal precies uit, toch best wel goed gedaan wanneer je niet telt en toch tot en met de laatste losse vol kunt haken!
De eerste halve meter die tot en met de grond komt zal helemaal wit zijn, maar de komende dagen ga ik nog wat kleurtjes bijkopen om er een vrolijke sprei van te maken die mijn slaapkamer op mag vrolijken. Ben benieuwd wanneer ik klaar ben


zaterdag 18 januari 2014

CAL 2014 week 3

De nieuwste toeren van deze week zitten er op, volgende week wordt het geloof ik uitdagender. Heb me vandaag ook voorgenomen een paar andere dekens te haken en te breien voor een goed doel. The  First Nations children of Attawapiskat in Noord Canada. Wie weet krijg ik mezelf ook nog wel zo gek dit jaar om voor het eerst wanten te haken of breien. Met alle plannen die ik heb, voor mezelf en een paar goede doelen hou ik mezelf wel bezig :)